Dąb
Dąb
Drzewo z rodziny bukowatych.
Na terenie Europy północnej rośnie dąb szypułkowy i dąb bezszypułkowy.
Potężne i mocne drzewo największe z drzew europejskich, korona rozłożysta, pień smukły.
Wysokość dębu dochodzi do 40m.
Potrafi osiągnąć wiek do 1000 lat.
Liście symetryczne o charakterystycznym gładko ząbkowanym kształcie.
Kwiaty męskie zebrane w kotki, żeńskie pojedyncze.
Owoce dębu - orzechy pospolicie nazywane żołędziami mogą stanowić karmą dla nierogacizny. Przysmak dzika.
W latach głodu w Szwecji i Norwegii mielone żołędzie dodawano do mąki.
Żołędzie prażone dają kawę żołędziową.
Występują dwa główne gatunki szypułkowe i bezszypułkowe (obecność szypułki przy żołędziu)
Drewno o barwie piaskowej posiadające dużo sęków, jest ciężkie i twarde nieprzydatne do wykonywania długich belek.
Przydatny do robót podwodnych leżąc w wodzie czernieje.
Kora używana w garbarstwie i medycynie. Jako odwar miała zastosowanie przy biegunkach. Zewnętrznie maść z kory ma zastosowanie przy oparzeniach i odmrożeniach.
W kulturze dębowi często przypisywano magiczne właściwości. Często pisze się o nim w legendach i podaniach.
Historię niektórych miast np. Torunia rozpoczyna informacja o dębie.
Symbol dębu często używany był w herbach szlacheckich, herbach miast oraz odznaczeniach.